Grace कविता part 1

उखाणा' [संध्याकाळच्या कविता] 
“शुभ्र अस्थींच्या धुक्यात
खोल दिठीतली वेणा ;
निळ्या आकाश-रेषेत
जळे भगवी वासना.
पुढे मिटला काळोख __
झाली देऊळ पापणी;
आता हळूच टाकीन
मऊ सशाचा उखाणा.”

मंदिरे सुनी सुनी
कुठे न दीप काजवा
मेघवाहि श्रावणात
ये सुगंधी गारवा

रात्र सुर पेरुनी
अशी हळू हळू भरे
समोरच्या धुक्यातली
उठून चालली घरे

गळ्यात शब्द गोठले
अशांतता दिसे घनी
दु:ख बांधुनी असे
क्षितीज झाकिले कुणी?

एकदाच व्याकुळा
प्रतिध्वनित हाक दे
देह कोसळून हा
नदीत मुक्त वाहु दे..

भूपाळी [चंद्रमाधवीचे प्रदेश ]
ती खिन्न भुपाळी 
फिकट धुक्याचा घाट 
वर संथ निळाइत 
नारिंगाची वाट 
ती कातर काळी
तमगर्भाची नगरी
तेजात वितळली ,
स्तंभ उभे जरतारी
अन सावट मंथर
कृष्ण घनांची छाया
ओवीत मिसळली
हंबरणारी माया
हा पिवळा शेला
आज तुझ्या अभिसारा
घे गंध फुलांचा
जशी उन्हाची मधुरा