पावसा

पाऊस

तुझी आठवण

तू मिठीत येऊन जा, वा आभास दे ना जरा
तुझी आठवण देतच आहे.. तूही त्रास दे ना जरा..

किती सांगायचे आहेत स्वप्नांचे शब्दझुले तुला
पण कारण एक लिहाया पत्रास दे ना जरा..

तू नसताना सुख नको, हे दु:ख लाडके माझे..
परतून ये... अन वेदनांची आरास दे ना जरा..

तो क्षण आठवला प्रेमाचा, अन गीत उमटले नवे
तू साथ तुझ्या स्वरांची.. अर्थास दे ना जरा..

मी प्याल्यातली 'रसिका' तुझी, मी फेसाळलेली कल्पना
तू स्वतःसही माझा कधी.. हव्यास दे ना जरा..

- रसिका
२३/७/२०१५

तू..भाग १

गंधार तुझ्या स्पर्शाचा अलवार स्पर्शूनी जावा
घनगर्द सांजेला जणू राधेला कृष्ण मिळावा..

असा तू..माझा कृष्ण..तुझा प्रत्येक शब्द एक आठवण बनून राहीला आहे....का आलास तू माझ्या आयुष्यात? वार्याच्या थंड झुळूकीप्रमाणे आलास आणी मग एक धुंद वादळ होऊन मला उध्वस्त करून गेलास..नंतर मी आपली शोधतेय..माझ्या मनाचे तुकडे..खरच असच असत का प्रेम? शांत तरी उध्वस्त..संथ तरी इतक वाहवते की की एका क्षणात सगळ आयुष्य जगून जाव आपण..

तू आहेस चंद्रमा म्हणून भरती मला आली..प्रत्येक शब्द तुझा..असा ओघवता..असा अलवार की मनास भिडून जावा..तुझ्या एका शब्दासाठी जग जिंकेंन मी..तू परत भेटशील का? खरा तर माहीत नाहीए मी तुला परत पाहु शकेन की नाही..स्वतमधल सगळ प्रेम, मन, आत्मा, स्वत्व बाहेर काढाव, सूर्याच्या किरणानी ते उजळून निघाव, चांदण्यानी त्यावर मखमली मुलामा द्यावा..आणी प्राजक्ताच्या सुगंधात ते भिजवून माझ्यापुढे सादर कराव, अस काहीस तू समोर आल्यावर वाटत....

तू आरसा आहेस..माझा मनाचा..तुझी प्रत्येक नजर म्हणजे माझ्या हृदयाची स्पंदन आहेत..इतका तू जवळचा...पण..तरीही तू माझ्याकडे पाहिलस की मी लपायला जागा शोधते..तुझ्याच मिठीत..दुसरा कुठे आधार आहे मला? दुसर अस्तित्वच उरला नाहीए माझे..तू ऐकतोयस ना? मी तुझ्या हृदयाच्या एकेक ठोक्यात आहे..तुझ्या प्रत्येक श्वासात आहे..मला दूर करू शकणारच नाहीयस तू..मग हा दुरावा का? ये परत चांदण्यात फिरूया..परत तो क्षण जागवूया..ये..खरच परत ये आज..

प्रत्येक श्वास धावतो तुझ्या सावलीमागे..
आयुष्यभर शोधेन तुला, आज जरासा मिळून जा..

क्रमश:

चांदणचुरा

चांदणचुरा हा शब्द बरेच दिवस मनात घर करून होता..त्यासाठीच केलेला हा प्रयत्न!

दिवस सरतो सोनसळी, रंगांची अवचित दाटी
केशर ओली सांज भेटते कालिंदीच्या काठी

बहरत जाते आसावरी, दरवळती फूलथवे
निळासावळ्या रात्रीला चांदरुपेरी स्पर्श नवे

स्तब्ध शांत पाण्यावरती चंद्रकोर ती हिंदकळे
चांदफुलांनां वेलींना अनंतरांची जोड मिळे

सावळ्या कुंतली धरतीच्या जाईचा पडदा शुभ्र दिसे
प्रेमविरहीणी नवथर कोणी मुखचंद्रमा झाकितसे

चांदणे पिऊन वार्‍याला रातीची मग नशा चढे
स्वप्नांच्या दारी अलगद तेव्हा तृप्तीची चाहूल पडे

उमजत जाते..समजत जाते..रात्र भासते गंधितशी
बासुरीचे होते मन अन सावळ्याची साद जशी

गाभार्यातून जाग येते भूपाच्या पहिल्या स्वरा
धुके पसरते पहाटेवरी उधळून चांदणचुरा!!

- रसिका